Toen ik erachter kwam dat 'k anders was dan anderen En dat dat heel mijn leven lang niet zou veranderen Maakte dat mij eerst wel een tikkeltje nerveus Maarja 't was nou eenmaal zo, ik had geen keus In het begin, dat wil ik zeker niet ontkennen Was ook voor mij dat anders te zijn wel even wennen Ik dacht hoe moet ik het ze thuis nou toch vertellen Die gaan meteen een psychiater voor me bellen
En ook hoe zullen al mijn vrienden het verwerken Zo'n vette roddel hou je nooit binnen de perken Dus ik besloot ik hou voorlopig mondje toe Want ik voorzag een hoop gedonder en gedoe Maar na een tijdje gnig het toch een beetje knagen Mijn vader ging zo af en toe voorzichtig vragen Zeg jongen word het onderhand nou niet eens tijd Dat je eens thuis komt met een leuke vlotte meid
Dus op een goeie dag toen wij aan tafel zaten Trok ik de stoute schoenen aan, begon te praten Ik zei ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen Toen zei mijn moeder 'kind je hoeft niks meer te zeggen' Ik heb het eigenlijk al een tijdje aan zien komen Er komen vast geen mooie dames in jou dromen Maar ook al zul je dan nooit met een meisje trouwen Ik en je vader blijven toch wel van je houwen
Er viel wel honderdduizend kilo van mijn schouders De tranen biggelden bij mij en bij mijn ouders Ik kon weer opgelucht en rustig ademhalen Het had weer zin, mijn verdere toekomst te bepalen Maar het gaat helaas niet overal zoals bij mij Ik ken er ook die zijn de wanhoop haast nabij Voor de familie of gewoon omdat het zo hoort Zijn ze een ander, die hun eigen ik vermoord
Je hebt als mens pas in het leven kans van slagen Als je door anderen word begrepen en verdragen Met hoe ik leven wil heeft niemand iets te maken-acapo