Even buiten de stad ligt een stuk van de vroegere hoofdweg Alles wat je er ziet is verwaarloosd en hopeloos grauw Maar er staat een cafe tussen bouwval en rondweg in aanleg Ik herken het meteen aan zijn gevel, geschilderd in blauw Je nam mij zo vaak met je mee naar het blauwe cafe
Ik open de deur en opeens sta ik weer in het neonblauw De jukebox speelt nog even vals als hij vroeger al deed Ik zoek mijn plaatsje en in mijn gedachten ben ik bij jou Ik denk aan de uren die ik hier met jou samen sleet We waren zo vaak met z'n twee, in het blauwe cafe
refrain: Het blauwe cafe, nu zo grauw en grijs Maar voor ons twee was het een paleis Ons paradijs Nee het had net als wij het geluk niet mee Het blauwe cafe
Het lijkt of de tijd hier al jaren en jaren heeft stilgestaan Voorbij is voorbij zeg ik wel maar toch voel ik wat spijt Het cafe is gebleven maar wij zijn sindsdien onze weg gegaan Ik zucht, reken af met de waard, reken af met de tijd We komen nooit meer met ons twee in het blauwe cafe