HASRETÝNDEN PRANGALAR ESKÝTTÝM Ard-arda bilmem kaç zemheri geçti Kurt uyur, kuþ uyur, zindan uyurdu Dýþarda gürül- gürül akan bir dünya... Bir ben uyumadým, Kaç bahar leylim, Hasretinden prangalar eskittim Karanlýk gecelerde kendimden geçtim Saçlarýna kan gülleri takayým, Bir o yandan bir bu yandan Elma yanaktan
Açar kan kýrmýzý yedi verenler Kar yaðýyor bir yandan Savrulur Karaca daðý, savrulur Zozan Bak býyýðým buz tuttu Üþüyorum ben. Zemheri de uzadýkça uzadý Seni baharmýþsýn gibi düþünüyorum Seni Diyarbekir gibi düþünüyorum.