Lyrics:

We konden over alles praten, alles
Maar alles ging over de liefde, we vergaten alles
In een brief, een sms'je, in een liedje schreef ik
Ik zal alles voor je doen en voor je liefde leef ik

En die liefde kreeg ik en vaak in overmate
Je kon de drempels van het leven aan me overlaten
En je zag die meiden haten want ik had mijn superheld
Je had je vrienden net te vaak over mij verteld

Nu staren we samen naar de tafel met de mondjes dicht
Blikken die vanzelf spreken in ons gezicht
Ik heb het overgrote deel van alles aangericht
Maar ik rijd te lang in deze tunnel en ik zie geen licht

Dus doe je ogen dicht voor onze laatste set
En denk terug aan het kleine huisje met het kleine bed, shit
Maar morgen is de pijn terug
Staan we uren op de halte, rijdt de trein terug

Het duurt te lang
We staan hier al een tijdje
En we moeten door
Dus voor de laatste keer: het spijt me
Het duurt te lang
O, het duurt te lang
We staan stil, wat jij wil, wat ik wil
Het duurt te lang

Twee stille mensen aan de tafel, het is geen gezicht
Ik kan die route niet belopen met mijn ogen dicht
Je weet precies wat ik ga zeggen, 'k weet het ook van jou
En op het eind vertel ik vast hoeveel ik van je hou

En daarna slaan de deuren weer en breekt er weer een glas
Daarna valt er weer een traan en pak ik weer mijn tas en
Daarna hou ik je weer stevig vast
En leg mijn kleren weer terug in de kast, dus

Ik hou je nog een poosje vast, want
Dan vergeet je nog hoe boos je was
Maar de pijn blijft zitten, dus het helpt niet
Dus waarschijnlijk is het morgen weer hetzelfde lied

De tekst komt op hetzelfde neer, in dezelfde beat
Een soort van gouden verf op een blok verdriet
Conflicten zijn normaal, maar het moet ons niet verstikken
Mijn tranen vallen niet, dus laat ik het liedje snikken

Het duurt te lang
We staan hier al een tijdje
En we moeten door
Dus voor de laatste keer: het spijt me
Het duurt te lang
O, het duurt te lang
We staan stil, wat jij wil, wat ik wil
Het duurt te lang