Als je in m?'n ogen kijkt lijkt de wereld stil te staan. De wind houdt op met waaien en bevroren is de maan. Je bent stralend als de zon, je bent volmaakt zo naakt en klein, en de wereld lijkt voor eventjes perfect te zijn.
Ik wist niet dat ik na een blik zoveel van je houden zou. Maar ik weet nu al niet eens meer hoe ik leefde zonder jou. Voor zoveel wezenlijke dingen leek ik blind tot dit moment, en die zijn ineens zo zichtbaar nu dat jij er bent.
Oh ik hoop dat ik je geven kan wat jij me geeft, zolang ik leef. Ik zal onvoorwaardelijk waken aan jou zij. En ik hoop dat je ooit voelen mag wat ik nu voel, wat ik bedoel, wat in woorden niet te vangen is voor mij.
Wanneer je in m?'n armen ligt, zo tevreden naar me lacht, lijk ik alles te vergeten dat daarbuiten op mij wacht. Alle strijd en alle tranen, alle stille pijn verdwijnt. En de wereld lijkt voor eventjes normaal te zijn